Ο τελευταίος τροχός της αμάξης

Σίγουρα αναρωτιέστε γιατί δεν γράφω για τα Χριστούγεννα. Καταρχήν να σας πω ότι δεν υπάρχει λόγος, το θέμα το έχουν εξαντλήσει πολλοί άλλοι (ένας πολύ καλός και προσωπικός μου φίλος εδώ) και δεν υπάρχει νόημα. Άλλωστε τι να κάνετε ακόμα μια γνώμη για τα Χριστούγεννα που είναι:
Α. Μια γιορτή καθαρά εμπορική
Β. Μια μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης
Γ. Μια εβδομάδα πριν την Πρωτοχρονιά
Δ. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο αλλά από την άλλη δε σκόπευα να γράψω για τα Χριστούγεννα εξαρχής.

Αυτό το κείμενο το γράφω τώρα, μόνο και μόνο γιατί μου έκανε εντύπωση μια διαπίστωση που έκανα σε ένα μαγαζί που είχαμε πάει χτες το βράδυ με την παρέα μου για τα Χριστούγεννα.
Το μαγαζί ήταν club, με πόρτα, μπαρμαν, dj, ανήλικα που το παίζουν μούρη, τα πάντα όλα. Εμείς έχουμε πάει γιατί πολύ απλά δε ψηνόμασταν να πάμε κάπου πιο μακριά και δεν είχαμε πάει για πολύ καιρό οπότε λέμε wth άντε να δούμε πως έγινε.

Το μαγαζί όταν φτάσαμε ψιλοάδειο, αλλά σιγά σιγά γέμιζε, είχαμε πάει και νωρίς. Το θετικό είναι ότι βρήκαμε ένα τραπέζι να ακουμπήσουμε και είχαμε και 2 καρέκλες στο τραπέζι και άλλες 2 στο bar. Θα μου πείτε γιατί το αναφέρω; Για κάποιον σαν εμένα που μου αρέσει να παρατηρώ τριγύρω μου, μια καρέκλα είναι πολύ σημαντική. Γιατί μπορώ να κάθομαι και να κοιτάω δήθεν βαριεστημένα, ενώ στην πραγματικότητα κοιτάω με περισσότερο ενδιαφέρον από ότι ένας μυστικός αστυνομικός της Β. Κορέας τον τερματοφύλακα που έφαγε 7 γκολ από τους Βραζιλιάνους (και αυτοί οι άνθρωποι δεν τον λυπήθηκαν, στα κάτεργα είναι τώρα ο κακόμοιρος).

Βέβαια για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα πολλά πράγματα να παρατηρήσω, αφού το μαγαζί είχε κυρίως αντροπαρέες, στις οποίες έχω ντοκτορά, ενώ ελάχιστος κόσμος είχε ενδιαφέρον. Εδώ για την ιστορία πρέπει να πω ότι αργότερα στη νύχτα (μη ρωτάτε ώρα, πολλά θέλετε) έσκασαν μύτη 2 άτομα με μαλλί Κουρκούλης, οι οποίοι πρέπει να θεωρούνταν μεγάλη μούρη στο μαγαζί. Ναι πάντα βρίσκω ενδιαφέρον πως μπορεί 2 άτομα υπερδιπλάσιας ηλικίας από εμένα να νομίζουν ότι είναι cool το να πηγαίνεις σε ένα μαγαζί που συχνάζουν σχολιαρόπαιδα και να κάνεις "ζημιά". Whatever αυτό είναι δουλειά του Froyd όχι δική μου.

Λοιπόν και πάμε τώρα στη παρατήρησή μου. Πρόσεξα, λοιπόν, ότι σε κάθε παρέα με γυναίκες υπάρχει πάντα το εξής φαινόμενο. Υπάρχουν ένα δύο άτομα του ανδρικού πληθυσμού της παρέας (τα A-males) που μιλάνε-χαβαλεδιάζουν-χορεύουν με όλες, ακόμα δύο που κάνουν αυτό που εύστοχα οι Αμερικανοί αποκαλούν socializing (άσχετο, αλλά αν ήταν τόσο εύστοχοι και στους πολέμους τους θα είχε γλυτώσει πολύς κόσμος, αλλά τι να κάνουμε τώρα) και ΠΑΝΤΑ υπάρχει ένα ακόμα άτομο, συνήθως άντρας χωρίς όμως να είναι και απαραίτητο, το οποίο κάθεται μόνο του σε μια γωνία και μιζεριάζει.

Για την ακρίβεια είναι ένα άτομο που αν και όλοι συμπαθούν, πραγματικά αν τους ρωτήσεις θα σου πουν ότι είναι "το καλύτερο παιδί" λες και έχουν όλοι στο μυαλό τους το Single του Πλούταρχου, κανένας δεν έχει πρόβλημα μαζί του, αλλά σε κάτι τέτοιες στιγμές είναι σαν αόρατος. Θα πάει κάποιος/α να χορέψει μαζί του για 1-2 τραγούδια, θα του κάνουν μια πλάκα για να γελάσει, θα προσπαθήσει και ο/η ίδιος/α να βγει από την μιζέρια του, αλλά τελικά θα είναι στημένος κάπου και απλά θα κοιτάει τους άλλους να διασκεδάζουν.

Ενδεχομένως βέβαια ο άνθρωπος αυτός να περνάει πολύ καλά εκεί που είναι, αλλά το θέμα παραμένει ότι υπάρχει μια παρέα που έχει ένα μέλος της στην άκρη, κάτι σαν φυσική επιλογή. Και αυτός είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Και αν αναρωτιέστε γιατί έκατσα και έγραψα όλο αυτό το κατεβατό για αυτή την μικρή παρατήρηση, θα σας το εξηγήσω απλά. Γιατί έκανα μια ακόμα μικρή παρατήρηση. Στην παρέα μου ο τελευταίος τροχός της αμάξης.... είμαι εγώ....

ΥΓ 1: Χρόνια σας πολλά και με το καλό να σας μπεί.... ο χρόνος αλλά και ότι άλλο θέλετε δε κρίνω εγώ...

ΥΓ 2: Από περιέργεια, θυμάται κανείς ότι γιορτάζουμε τη Γέννηση Ενός που σε μερικούς μήνες θα θρηνούμε και ευλογούμε Τον θάνατο;

ΥΓ 3: Κρίση λέμε, αλλά μεταξύ μας όπου πήγα τα μαγαζιά ήταν σαν το τάνγκα μιας χοντρής.... τίνγκα...

ΥΓ 4: Και για να επεκτείνω το 3, δεν μπορούσα να βρω τραπέζι για 6 άτομα σε καμία ταβέρνα-μεζεδοπωλείο-κουτούκι-κάτι με live μουσική ρε παιδί μου, ψάχνοντας σε 4 περιοχές εκτός της περιοχής μου. Δεν έχετε λεφτά κατά τα άλλα....

ΥΓ 5: Είμαι ο Dreiko και μόλις σας ευχήθηκα... καλά όχι μόλις στο ΥΓ 1.

Τα λόγια θα μείνουνε λόγια

Σήμερα το πρωί είχα πάει γυμναστήριο, στο οποίο όπως και σε κάθε γυμναστήριο υπάρχει:

1) Ένα cd-player με ηχεία να ακούγονται σε όλο το γυμναστήριο.
2) Μια τηλεόραση μπροστά από τους διαδρόμους για να έχεις κάτι να χαζεύεις ενώ τρέχεις (αντί να χαζεύεις το μίνι της κοπέλας που περιμένει έξω στη στάση. Μη γελάτε, έχει πέσει κόσμος έτσι...).

Το γυμναστήριο μου επιπλέον έχει μπει στην ψηφιακή εποχή, με αποτέλεσμα να έχουμε και ψηφιακό σήμα. Το μόνο που μένει είναι να βάλει και NOVA για να βλέπουμε και κανένα αγώνα ενώ τρέχουμε. Άσχετο: Φαντάσου να βλέπεις τον Μέσι να τρέχει και να είσαι στο διάδρομο... ΞΕΝΕΡΑΑΑΑΑΑΑ!!!

Αλλά πάμε στο προκείμενο. Σήμερα, λοιπόν, εγώ είχα τελειώσει με τον διάδρομο και ήμουν στα όργανα (τα οποία θα ήθελα να πω ότι τερματίζω αλλά μπα.... Αν θέλετε να τερματίσω κανένα παιχνίδι στο PC-PS-Xbox μετά χαράς, άλλωστε αυτά τα έρμα είναι και ο λόγος που χρειάζεται να πάω γυμναστήριο), παρατηρώ με την άκρη του ματιού μου 2 σφίχτουλες, του τύπου παραλία-ρακέτα-λάδι και στυλ, έχουν καρφωθεί και κοιτάνε την οθόνη. Λέω θα δείχνει κανένα αγώνα σε επανάληψη. Όχι κύριοι και κυρίες, έδειχνε.....(μουσική αγωνίας, drumming start) BIG BROTHER!

Και καλά σκέφτομαι, αυτοί οι 2 έτσι και αλλιώς έχουν κάψει αρκετά εγκεφαλικά κύτταρα ήδη, οπότε τι είχαμε τι χάσαμε, αλλά πόσος κόσμος ακόμα βλέπει αυτά τα reality; Αρχικά να κάνω μια παρένθεση για να δικαιολογήσω και τον τίτλο. Είναι γνωστό ότι οι μεταφραστές ταινιών, κυρίως δε των τίτλων τους, δεν την παλεύουν ιδιαίτερα. Δεν θα δώσω παραδείγματα γιατί θα μας φάει όλη τη μέρα, άλλωστε όλοι έχετε δει τι εννοώ. Αλλά δείτε που το πανούργο μυαλό αυτών των μεταφραστών λειτουργεί!

Reality show στα ελληνικά μεταφράζεται "σόου πραγματικότητας". Φυσικά όλοι ξέρουμε ότι σε αυτά τα παιχνίδια το μόνο που δεν βλέπει κανείς είναι τον πραγματικό εαυτό των "παικτών". Άρα το μόνο που ΔΕΝ είναι: πραγματικότητα. Οπότε τι κάνουν οι πάνσοφοι μεταφραστές; ΔΕΝ ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ! Είναι διαβολικό! Αντί να μεταφράσουν τον τίτλο και να γίνουν ρεζίλι, αφού για άλλη μια φορά ο τίτλος και το show δεν συμβαδίζουν, αφήνουν τον τίτλο αμετάφραστο! Τρομεροί, τους αξίζει ένα.... χειροκρότημα θα έλεγα αλλά φάσκελα θα φύγουν οπότε το αφήνουμε...

Και κλείνοντας την παρένθεση, ας επιστρέψω στο θέμα μου, δηλαδή τα reality. Να σας ζητήσω συγνώμη για τα λάθη που μπορεί να κάνω, αλλά δεν έχω δει ποτέ μου αυτές τις μ@λ@κίες. Αυτό που εσείς λέτε διασκέδαση εγώ το λέω πλύση εγκεφάλου και χάζεμα. Ναι η τηλεόραση είναι έτσι και αλλιώς χάζεμα, αλλά μερικές φορές καταντάει αηδία. Να κάθομαι και να βλέπω τι κάνουν 5 ξέκωλα και 6 στερημένοι σε ένα σπίτι. Αν θέλω τσόντα έχει πολλά link το internet δεν χρειάζεται να βλέπω reality. Αν θέλω να χάσω το χρόνο μου μπορώ να βγω στο μπαλκόνι και να κοιτάω το δρόμο. Είναι το ίδιο ανούσιο μόνο που:

1)Μπορεί και να περάσει κάποιος που ξέρω, άρα κάτι θα πω ή κάτι θα παρατηρήσω.
2)Δεν καίω κανένα εγκεφαλικό κύτταρο, αφού αν δεν γίνει τίποτα δε σκέφτομαι και τίποτα, άρα ο εγκέφαλος μένει ανενεργός.
3)Στην ξεφτίλα δεν χαλάω τα μάτια μου και γλυτώνω την ακτινοβολία (την οποία τρώω στη μούρη όση ώρα γράφω για να σας σώσω! Είδατε τι θυσία γίνομαι;).

Αλλά το βασικό πλύσιμο εγκεφάλου είναι η κατηγορία στην οποία ανήκουν όλες αυτές οι.... εκπομπές.(θεωρώ περισσότερο ωφέλιμες της εκπομπές CO2, εκεί τουλάχιστον έγινε κάποια διεργασία που μπορεί να φανεί χρήσιμη). Reality. Δηλαδή σε κάνουν να πιστεύεις ότι έτσι είναι η πραγματικότητα. Ότι όλοι μαχαιρώνουν πισώπλατα όλους, ότι υπάρχουν κλίκες, ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Ε όχι λοιπόν, αυτό δεν είναι πραγματικότητα. Η τουλάχιστον δεν είναι όλη η πραγματικότητα. Υπάρχουν και στιγμές στην πραγματική ζωή που βλέπει κανείς ανιδιοτέλεια, αγάπη και συμπόνοια χωρίς προσωπικό συμφέρον και υπάρχουν άνθρωποι που τα συναισθήματα αυτά τα δείχνουν χωρίς να αποσκοπούν στα 150-200.000 ευρώ.

If you want a reality show, OPEN A FUCKING WINDOW!

ΥΓ 1: Ναι όπως καταλάβατε δε τα πάω μια τα reality.

ΥΓ 2: Ναι επίσης καταλάβατε είμαι γενικά φορτωμένος αυτόν τον καιρό. Μη το ψάχνετε, ούτε εγώ που το έχασα δε το ψάχνω.

ΥΓ 3: Παρατήρηση: Και κάτι εκπομπές του Star και όχι μόνο είναι κάτι σαν reality, μόνο που εκεί τα σούργελα δε ξεφτιλίζονται για να βγάλουν λεφτά, έχουν ήδη λεφτά και ξεφτιλίζονται.

ΥΓ 4: Είμαι ο Dreiko και μόλις έριξα ένα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ κράξιμο. Και νιώθω πολύ καλύτερα.

Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα, εμένα ούτε να με χέ.... δεν ήθελε

Αν και δεν έχω συνηθίσει να μιλάω σοβαρά (και ελπίζω να μην το κάνω ποτέ) πρέπει να αρχίσω τα άρθρα μου με ένα θέμα σοβαρό. Το θέμα μας λοιπόν είναι όπως θα έχετε καταλάβει, η προδοσία.

Τι είναι η προδοσία; Αυτό λοιπόν κύριοι είναι τρομερά υποκειμενικό. Επί παραδείγματι, άλλως πιστεύει ότι είναι προδομένος όταν τον απατάει η γυναίκα του, άλλος όχι. Είναι λίγα τα καραμπινάτα παραδείγματα προδοτών ανά τους αιώνας (Ιούδας, Εφιάλτης κτλ), άλλωστε ο προδότης του ενός είναι ο ήρωας του άλλου. Άλλο παράδειγμα είναι ότι οι κυρίες μπορεί να νιώθουν προδομένες που στη δεύτερη πρόταση είπα μόνο κύριοι, αλλά για τους φαλλοκράτες είμαι ένας από αυτούς πλέον.

Τελικά τι είναι η προδοσία; Μπορεί να σε προδώσει ένας εχθρός σου; Αν σε προδώσει ένας φίλος σου δε γίνεται εχθρός σου; Και αν γίνει, δεν είναι εχθρός σου άρα δε μπορεί να σε προδώσει; Τι κάθομαι και σκέφτομαι πρωινιάτικα θα μου πείτε και δε θα έχετε άδικο. Take the egg and groom it...

Να σας πω εγώ τι είναι η προδοσία; Η προδοσία είναι μια πράξη που κάνει κάποιος που νομίζεις ότι ξέρεις, αντίθετη προς ότι περιμένεις. Δεν είναι απαραίτητο να σου κάνει κακό (Ιούδας-εφιάλτης που λέγαμε), δεν είναι απαραίτητο να γίνεται από κακία. Απλά δημιουργεί μια κατάσταση που δεν περίμενες και δεν είσαι σε θέση να αντιμετωπίσεις.

Θα ρωτήσετε γιατί τα σκέφτομαι όλα αυτά τέτοια ώρα; Λοιπόν (για να τα πω απέξω απέξω) πριν από λίγο καιρό μια ομάδα ανθρώπων περιμέναμε να μας βοηθήσει μια άλλη ομάδα. Τώρα το περιμέναμε είναι λίγο σχετικό, το θεωρούσαμε υποχρέωσή τους, περιμέναμε και να μας την κάνουν ταυτόχρονα. Ναι είναι λίγο περίπλοκη η κατάσταση αλλά αν κάτσω να την εξηγήσω θα φάω όλο το χώρο του blogspot για αυτό, οπότε αφήστε το. Τελικά να μην τα πολυλογούμε (ή πολυγράφω) αυτή η ομάδα όχι μόνο δε μας βοήθησε αλλά στράφηκε και εναντίον μας. Και εδώ έρχεται το μεγάλο ερώτημα...

Αφού πάνω κάτω το περιμέναμε ότι θα μας την κάνουν, μπορεί να θεωρηθεί προδοσία; Γιατί ναι μεν είχαν υποχρέωση να μας βοηθήσουν, ήταν όμως και εν δυνάμει αντίπαλοι. Ακριβώς είναι μια κατάσταση περίεργη. Shit high and enjoy the view.

Και για να κλείσω και να περιμένω τα σχόλιά σας για το θέμα, ο λόγος που το σκέφτομαι δεν είναι φιλοσοφικός. Έχει να κάνει με μια ακόμα παλαιότερη πράξη από την προδοσία, την εκδίκηση, για την οποία όμως θα μιλήσουμε σε άλλο άρθρο. Μην σας τα πετάω όλα μαζί και σας κουράζω....

ΥΓ 1: Άσχετο, αλλά αν ο Ιούδας για ένα φιλί έπαιρνε 30 αργύρια, πόσο χρέωνε τη βραδιά!;!;!;

ΥΓ 2: Προτίμησα να αφήσω την συναισθηματική προδοσία στην άκρη, γιατί είναι ΠΟΛΥ μεγάλο θέμα. Επιπλέον καλό είναι να μην το πιάσετε και εσείς, γιατί αν κάτσουμε όλοι της γης οι προδομένοι να κλαιγόμαστε για τις/τους προδότρες/τες.... πάλι δε μας φτάνει το blogspot....

ΥΓ 3: In front of the deaf man's door, take the door and leave.

ΥΓ 4: Όποιος βρει την σωστή παροιμία του ΥΓ 4 κερδίζει ένα Σ/Κ με όλα τα έξοδα πληρωμένα στα εξωτικά νησιά Τζίτζι Φίτζι.

ΥΓ 5: Και επειδή βαρέθηκα να παραληρώ, είμαι ο Dreiko και μόλις φιλοσόφησα.

Το μεγαλύτερο ταξίδι ξεκινάει με ένα μόνο βήμα

Κάποιοι με ξέρουν κάποιοι όχι, αυτό δεν έχει σημασία. Καιρό τώρα μου λέγανε να γράψω το δικό μου blog, δεν τους άκουγα. Τελικά αποφάσισα να το κάνω και να δω τι θα βγεί. Δεν έχω ασχοληθεί και πολύ με αυτού του είδους την αρθρογραφία, οπότε να με συμπαθάτε στην αρχή αλλά θα είναι λίγο ατημέλητα τα post.

Ξεκινάμε με μερικές συστάσεις. Είμαι ο Dreiko. Καλά αυτό το ξέρατε. Είμαι 26 χρονών. Αυτό το μάθατε.  Είμαι οικονομολόγος, τουλάχιστον στο όνομα, και αυτή τη στιγμή άνεργος. Αυτό το περιμένατε. Δεν έχω την παραμικρή αυτοπεποίθηση. Απλά για να το ξέρετε. Και έχω κάθε δίκιο να μην έχω. Θα τα πούμε στην πορεία.

Για αυτά που θα διαβάσετε ένα έχω να σας πω. Δε γράφω βάση σχεδίου, κάθε άρθρο που βλέπετε το σκέφτομαι την ώρα που το γράφω. Αν σας αρέσει ευχαριστώ πολύ, αν όχι ε τι να κάνουμε τόσα blog υπάρχουν ρίχτε μια ματιά σε κανένα άλλο. Εγώ γράφω ότι βλέπω, ότι μου χτυπάει στο μάτι. Δεν θα είμαι ευγενικός αλλά θα λέω την αλήθεια. Αν έχετε πρόβλημα με αυτό, καλύτερα να κοιτάξετε κάπου αλλού.

Λοιπόν τα αρχικά τελειώσανε, τέρμα τα καλά παιδιά, καιρός να μπούμε στο ψητό. Από το επόμενο post θα είμαι ο γνωστός κακός Dreiko, οπότε να είστε έτοιμοι.

ΥΓ 1: Ναι αυτά δεν τα έχω αφήσει, απλά θα είναι λιγότερα από ότι έχετε συνηθίσει.

ΥΓ 2: Άντε να δω τι θα γίνει τώρα που το αποφάσισα.

ΥΓ 3: Είμαι ο Dreiko και μόλις άρχισα....